Olas a tod@s:
O título de hoxe non é da miña colleita,é o titular que empregaron os medios rusos despois da "última fazaña" do mandatario ruso. Un equipo da TV rusa que ía cubrir a visita de Putin a un parque natural en Siberia sufriu o ataque dun tigre que se escapou, pero este equipo tivo a sorte de que Putin entraba nese momento ao parque e, cun rifle de dardos tranquilizantes, salvou aos camaras do ataque do tigre siberiano. Posteriormente, Putin axudou a medir os dentes do animal e a colocarlle o collar identificativo. A verdade é que todo parece unha montaxe para loar a Putin pero, ainda sendo así, non digades que non mola ter un primeiro ministro que te poida salvar dun tigre ;).
Obviamente o titular non só fai referencia ao asunto do tigre senón ao asunto de Osetia do Sur e Abjazia. Este é un asunto sobre o que non paro de ler tonterías nos medios de comunicación. Para algúns é a proba da existencia dun mundo multipolar e para outros amosa a pouca capacidade de resposta da ONU e os organismos internacionais. Eu creo que o primeiro é unha tontería e o segundo unha obviedade desde hai ben tempo.
O mundo multipolar non se sabe o que é. En teoría este concepto fai referencia a existencia de varias potencias mundiais que coexistirían e "rexirían" a escea internacional. Vai ser que non. Explícome, durante o periodo da chamada Guerra Fría a escea internacional estaba caracterizada por ser bipolar. Isto quere dicir que dúas superpotencias, a URSS e os USA, dominaban a escea internacional e con dous sistemas contrapostos, capitalismo e socialismo real, coexistían a nivel mundial. No mundo de hoxe hai un único sistema económico ( con algunhas e mínimas excepcións) e unha única superpotencia a todos os niveis, os USA. Para falar dun mundo multipolar a UE tería que ter unha política exterior propia e común, os chinos terían que intervir na política internacional a un nivel maior do actúal e ademais estes intereses deberían ser diverxentes a miudo. A realidade amosa que os USA dominan o panorama internacional case en solitario e a EU non é máis que un aliado, os chinos non soen inmiscuirse na política internacional pois o seu obxectivo único é o crecemento económico e unha política exterior de superpotencia custa cartos e crecemento económico e os rusos distan, polo de agora, de ser a superpotencia que foi a URSS.
A todo isto debemos engadir que o sistema capitalista "reina" no planeta, con isto quero dicir que os intereses estatais están "difuminados" fronte aos intereses das multinacionais que poden ter intereses en varios polos diso que agora queren chamar mundo "multipolar" polo que as posicións internacionais dependen moitas veces máis dos intereses destas empresas que dos estados mesmos. Polo tanto falamos dun mundo unipolar onde os USA son os líderes con roces menores con outros estados.
Dise da ONU e do resto dos organismos internacionais que entraron en crise coa Guerra de Iraq. A verdade é que levan en crise desde a caída do mundo do socialismo real. Como dixemos, durante a creación da ONU e da maioría dos organismos internacionais o mundo era bipolar, polo tanto o deseño e as estructuras destes organismos respondían e funcionaban con esta realidade. Un dos exemplos máis claros témolo no funcionamento do Consello de Seguridade e do dereito a veto. Este funcionamento respostaba a lóxica bipolar nas relacións internacionais, buscaba garantir a posibilidade de saidas dialogadas a unha situación de crise entre as dúas superpotencias mediante a capacidade de vetar por parte dun "polo" as accións e resolucións do outro. Ademáis a ameaza da destrucción nuclear mutua facía moi perigosa as intervencións non apoiadas pola ONU ( ou sexa permitidas por ámbolos dous polos). Isto era así por que o mundo era bipolar e as dúas superpotencias competían a todos os niveis e en todos os lugares do mundo na busca da supremacía. Hoxe en día a supremacía é dos USA, só hai un sistema ecónomico mundial e, polo tanto, a ONU so serve para outorgar lexitimidade ou credibilidade a unha acción diante da opinión pública mundial e global. Os USA buscaban o apoio da ONU en Iraq para lexitimar a invasión, non o permiso para realizala. Cando non obtiveron este apoio a invasión tivo lugar igual pero cun menor apoio da poboación mundial.
Entón a que ven o follón ruso?. Ao meu ver resposta por parte de Rusia a dous obxectivos fundamentais: a intención de deixar claro diante dos USA e os seus aliados (léase UE) cales son as súas áreas de influencia e ao control dos recursos nos que está baseado o seu crecemento ecónomico o gas e o petroleo. Tanto a UE como os USA levaban buscando desde hai tempo certo "control" de moitas das ex-repúblicas soviéticas co fin de aumentar a súa supremacía e de asegurarse un suministro estable de cru e gas natural. Os rusos ,que son os principais suministradores enerxéticos da UE, simplesmente non estaban pola labor de ceder máis influencia e moito menos de ceder o pilar fundamental do seu crecemento económico: a enerxía. Puideron levar a cabo a intervención en Georgia porque seguen a ser unha potencia nuclear, porque os USA están debilitados polas invasións de Iraq e Afganistán, porque a UE non pode enfrontarse ao seu principal suministrador enerxético e un dos seus principais mercados de exportación e porque os USA e os seus aliados sentaron os precendentes necesarios para darlle certo barniz de lexitimidade coas intervencións en Kosovo, Iraq e Afganistán.
Este último punto é importante xa que os argumentos esgrimidos por Rusia para a intervención "maman" directamente dos empregados polos USA e a UE: o dereito a intervir para protexer os dereitos humanos e o dereito a intervir para asegurar o dereito de autodeterminación dun pobo. A todo isto hai que sumarlle que a intervención en Iraq tampouco contou con aval da ONU.
Entón estamos diante logo dunha guerra polo control dos recursos enerxéticos e dun movemento de Rusia para deixar claro ata onde chega a súa área de influencia, nin máis nin menos. Rusia quere voltar ao primeiro plano internacional e para iso ten que asegurar a súa importancia enerxética e as súas áreas de influencia diante dos USA e os seus aliados ( e no dos aliados fago referencia a UE que estaba apoiando as maniobras estadounidenses a través da OTAN).
Así que máis que poñer ningún collar, o que fixo Putin foi dicir: quietos, ata aquí chegamos pero máis para alá segue a ser cousa nosa. Primeiro ruxido ruso no Cáucaso e non creo que sexa o último.
Sem comentários:
Enviar um comentário