quarta-feira, 29 de outubro de 2008

A Refundación ( parte I)













Olas a tod@s:
Levaba tempo sen escribir por algún que outro problemiña pero xa estou de volta. Corren malos tempos no plano económico por mor da crise que está asolando o sistema económico mundial. Pero tranquilos todos que seica nunha reunión en Washington vinte e pico de xefes de estado e presidentes van a “ refundar o capitalismo” . Non sabemos ainda se entre eses políticos se vai atopar o presidente Zapatero ou non, de todas maneiras non creo que iso supoña un gran cambio nos plantexamentos e estratexias que alí ideen.

Resulta que hai que “refundar” o sistema porque este parece non ter funcionado axeitadamente, pero, cousas da vida, os que o van refundar son os mesmos para os que hai un ano ou dous atrás funcionaba perfectamente e sen problema ningún. Daquela o discurso común era aquel da “bondade e intelixencia do libre mercado”, “canto menos controis máis liberdade ergo máis crecemento económico” ou por usar unha expresión máis nosa: o libre mercado vai na punta da llama. Pois ben toda esta xente acaba de chegar á conclusión de que o sacrosanto mercado precisa dunha maior regulación e de que este está en mans dos cobizosos e dos irresponsables. Algúns xa o pensábamos tempo atrás.

Resulta tamén que polas mesmas cousas da vida todos aqueles que querían reducir ao estado á mínima expresión posible son os mesmos que agora reparten axudas con fondos estatais a bancos e empresas. Claro que estas cousas da vida van traer cola. Vexamos, os partidos conservadores de toda Europa están apoiando nacionalizacións ( por moito que non lle queiran chamar así) e un forte intervencionismo estatal no plano económico. Estas eran algunhas das señas de identidade dos partidos socialdemócratas antes dos oitenta ( despois dos oitenta é dificil ver diferenzas importantes na política ecónomica entre conservadores e socialdemócratas, cecais un maior control estatal pero tampouco se podería calificar de forte) resultando que basicamente esas supostas dúas ideoloxías teñen exactamente as mesmas recetas para solucionar o problema. Traerá cola porque os cidadáns poderían preguntarse para que serve ese bipartidismo instaurado en toda Europa após a II Guerra Mundial cando os dous propoñen o mesmo. Sei que moitos diredes: home, hai diferenzas !. Si, algunha hai pero máis nas formas que na realidade e no fondo, que alguén cite diferenzas importantes entre a política económica de Rato e a de Solbes.

Pois ben quería eu saber como van refundar o capitalismo os antano grandes defensores do neoliberalismo. Estou case seguro que o único que van facer é implementar algunha que outra medida efectista na regulación do mercado pero nada máis. Debemos ter en conta que tampouco convén cabrear moito a aqueles que che dan de comer ou, ¿ quen credes que paga as megacampañas electorais dos grandes partidos occidentais?. Exactamente, aqueles empresarios aos que agora pretenden porlle freo.

Preocupante é que a esquerda, cando falo da esquerda falo da de verdade, non sexa capaz de plantexar alternativas ou mellor dito, que sexa capaz de transmitilas ao nivel que esixe a sociedade de masas actuais. Porque non o esquezamos alternativas estanse construindo, só que fora de círculos moi reducidos non teñen case resonancia. Aí están o Foro Social Mundial e organizacións que fan parte del como ATTAC. Non sei cal é a solución para mellorar a transmisión pero deberíamos comezar por dicir as cousas clariñas e sen medo ningún porque ás veces parece que hai certo medo a criticar as desfeitas do sistema por medo a ser tildado de “radical” e cousas polo estilo.

Creo que os que verdadeiramente van pór as cousas enriba da mesa son os denominados estados en vías de desenvolvemento, con especial mención aos da América do Sul.

Remato animándovos a participar no Foro Social Galego para coñecer esas outras visións, outros discursos e para participar na busca e construcción de alternativas. Aquí vai a ligazón:
www.forosocialgalego.org

Sem comentários: