Dereito a saber, liberdade a investigar ( e obriga de investigar)

Olas a tod@s:
Como vedes engado algo ao cartaz das xornadas que se celebrarán do 19 ao 22 na nosa vila. Engado "a obriga de investigar" xa que para os historiadores é tamén unha obriga esa tarefa. Pero hoxe en día parece que esa obriga non pode realizarse facilmente porque a falta de liberdade para investigar en torno ao franquismo está sendo atacada un día si e outro tamén. Os casos de Garrido e Pereira son probablemente os máis coñecidos pero tras estes hai moitos máis. A moitos historiadores se lle ten negado o acceso a documentación por parte de numerosos concellos desde hai anos. As trabas postas por numerosos municipios e pola igrexa á investigación son coñecidos por moitos historiadores.
Cando me refería a obriga dos historiadores refírome a que historia ten como obxectivo o coñecemento do pasado e as súas repercusións no presente pero isto debe conlevar a "socializaciónd dese coñecemento" para que teña utilidade social. Xa dicía o gran Hobsbawn que unha historia que non chegue ao coñecemento da sociedade ten pouco que facer. Todas as trabas que se poñen á investigación palidecen fronte as dificultades para conseguir a socialización a que antes me refería. Resulta que as obras que máis difusión teñen non son obra de especialistas e nin sequera teñen o mínimo esixible de credibilidade e rigor. Ademais os historiadores tamén teñen grandes dificultades en escribir libros accesibles para a xente e logo está a cuestión da desprofesionalización da historia ( quen vive de ser historiador?).
Por mor de todo isto ( e algunhas cousas máis) pódese detectar a diverxencia entre coñecemento histórico e coñecemento "social". Moitas ideas difundidas a nivel social teñen sido desmentidas hai tempo pola historiografía pero iso non impide a súa difusión. Casos claros son o "éxito económico" franquista no que moita xente cre pero dista de ser real ou o golpe de estado fracasado como xérmolo da guerra civil, os males da República... . Un dos casos máis claros é que parece que a situación española é un aparte con respecto de Europa cando as Frontes Populares e as ameazas da ultradereita ás democracias son casos con paralelismos europeos. Pero probablemente o mito máis extendido é que o franquismo non foi realmente un rexime asasino e dictatorial tan condenable e lamentable e a equidistancia entre o franquismo e a República. En todo isto ten grande culpa a transición, recordemos que o PP ainda non condeou nunca no Congreso o franquismo e as súas opinións sobre a memoria histórica ou sobre a República. E así parece que non había republicanos conservadores porque para o PP a República non é mellor que o franquismo e por iso nacen todos eses libros que proclaman o perigo comunista republicano e que se o franquismo foi malo non era mellor a república e cousas polo estilo. Así vemos como o PP meco sacou nun boletín seu unha oda a Pío Moa e revisionistas semellantes. Todo isto é así porque a historia ainda non foi quen de chegar á xente e pór os seus coñecementos ao servizo da sociedade e porque o PP segue a ter máis ligazóns históricas co franquismo que coa democracia e porque moitos dos seus dirixentes son expoñentes claros da dereita tradicional e católica e non do liberalismo ou da democracia cristiá europea. E así nos vai.
Por todo iso todas estas actividades e xornadas son tan importantes, porque é importante que a xente coñeza os traballos dos profesionais, porque non se pode seguir equiparando a membros do exilio republicano que loitaron contra os nazis coa División Azul que combatiu con eles ( e isto fixoo o PSOE) e porque o pasado importa por si mesmo e polas súas repercusións no presente. Por iso invítovos a todos a disfrutar destas marabillosas xornadas e a que vos animedes a participar nelas e por iso felicito aos organizadores por ofrecernos aos mecos actos culturais deste calado na nosa vila. Grazas.
Aquí tedes o enlace á páxina das xornadas: O DEREITO A SABER