Uns contan, outros non. ¿Alguén o entende? ( viva el progresismo)

Olas a tod@s:
Estaba eu estes días tomando o café cando leo nos xornais un par de noticias coas que me escandalicei e, entón, decidín comentárvolas a ver o que vos parecen.
A primeira é a que dá nome a este artigo e fai referencia ao tema do voto emigrante. Ven leo nos xornais algo que xa sabía que se se contabilizaran os cidadáns con dereito a voto residentes no exterior, Galiza contaría con 5 deputados máis. Isto xa se sabía hai tempo e non é nada novo ( o que eu non sabía é que foran 5) , pero resulta que a noticia ven a conto porque foi unha pregunta do senador do BNG Francisco Jorquera ao Mtro. do Interior, Rubalcaba. O conto ven sendo que imos perder un deputado polo descenso da poboación porque os residentes no exterior non contan e dixo o Rubalcaba que si que era isto unha incongruencia pero que entón había que reformar a Lei Electoral para subsanala e que había que reformala cun acordo amplo ( xa vos dixen cal é a miña opinión sobre o que nos espera coa " reforma electoral con acordo amplo" ou pacto PSOE-PP en lingua vulgar). Pero é que o conto non acaba aí, resulta que os residentes estranxeiros, que non poden votar, si que contan para o reparto dos deputados. Ou sexa que os que votan non contan e os que non poden votar si, vaia conto do carallo ou "a mi que me lo expliquen ". Todo isto despois de que o PSdeG xa nos anunciara que ían ampliar o dereito a voto dos emigrantes de xeito que van poder votar Martin Sheen e ate Nikki Lauda, que soa raro pero é neto de Juán Lauda de Nogueira de Ramuín; tamén o van poder facer as fillas de Raul Castro, o presidente de Uruguai e unhas cantas ducias de miles máis. Pero iso si, o de votar en furnas ou o de se é lexítimo que xente que nunca viu aquí escolla concelleiros nas municipais e tal non se vai discutir por agora que éche unha cousa complexa, manda truco. O que pasa é que os votos da emigración son o que sempre foron: un "caladoiro" importante e facilmente manipulable para o partido que goberna na Xunta ou no Estado. Entón que voten pero sen esaxerar que diría o outro.
A segunda noticia ten que ver co que vai entre parénteses no título e fai referencia á última ocorrencia do progresismo hispano ( tamén coñecido como "spanish third way" pola famosa vía aquela do Blair and Co.). A ocorrencia consiste en introducir como progresista unha medida netamente neocon e moi allea á tradición socialdemócrata europea, esta medida é o retraso "voluntario" da idade de xubilación. Poño entre aspas o de voluntario porque resulta que por cada ano que se retrase a xubilación crece a pensión un 3% e polo tanto os traballadores que menos cobren e teñan unha pensión baixa polo tanto xa saben o que lles queda: traballar e 3%, traballar e 3% e así acumular para disfrutar dunha mellor pensión, pero iso si, nun prazo máis pequeno xa que igual só chegan aos 72 anos ( co que traballarían 5 anos máis para ter un 15% máis de pensión durante só dous anos, un negocio redondo que di o outro). Isto ven resultando que é progre e ademais se se che ocorre dicir algo xa che espetan o consabido: e se non como se vai manter a seguridade social ou ti non ves que demograficamente somos cada vez máis vellos e duramos máis?. Pois ben ademais resulta que os empresarios non van ter que cotizar por estes traballadores que retrasen a súa xubilación ( os mozos imos ter que agardar algo máis para ser contratados). Pero iso si, é progresista, porque trátase de manter o sistema de pensións ( e eu de toda vida pensando que os progresistas eran os que buscaban avanzar na xustiza social, dereitos ... e os conservadores eran aqueles de manter). Entón deduzo que o progreso venche sendo recortar os dereitos dos traballadores para manter un sistema no canto de buscar outras solucións ou de mudar ( moderadamente, iso si, que non falamos de revolucionarios perigosos o sistema), un progresismo do carallo. Resulta que mentres tanto seguimos unificando tramos na imposto sobre a renta e polo tanto diminuindo as diferencias do que teñen que aportar ao estado os que máis cobran e os que menos, facendo xenerosas exencíons fiscais para futbolistas e empresarios estranxeiros, deixamos que só o Real Madrid lle deba máis de 20.000 millóns dos antigos a Facenda ( xa non vos digo se contamos toda a 1ª división), etc.
Este veñen sendo os progresistas, sempre buscando o progreso e tal. Pero claro un recorda logo a Paul Lafargue que a finais do século XIX dicía que os traballadores non debían reclamar o dereito ao traballo senón o dereito ao ocio. Froito doutros moitos pensadores, revolucionarios e, sobre todo, da clase traballadora conqueriuse o dereito ao ocio encarnado nas horas libres, días libres e na xubilación ao longo da segunda metade do século XX. Se agora facemos isto no século XXI non vexo eu onde anda o progreso ese que nos anuncian. Pobre Lafargue, dous séculos máis tarde e ainda andamos así. A todo isto, dos sindicatos ainda non temos noticia( tampouco deberon ler a Lafargue) e non sei eu se teremos.
En resume, a cousa do progresismo non ven sendo o progreso do sistema ( outro día fálovos do chamado "sistema nórdico" e comparades).
Post Scriptum: Ahhhh, pobre de nós se logo nos pillan os conservadores porque se os progres son así...