,,,E agora as tiritas

Olas a tod@s:

Polo que parece o tetragoberno acaba de salvar unha pelota de partido ao pechar a recente crise interna. Á espera dunha asemblea de EU que parece non vai ser un camiño de rosas, o pacto de goberno continúa con vida, ¿ polo de agora?. As discusións están agora en se a crise se pechou en falso ou non, e nos danos que pudería ter producido.

O concelleiro de EU, Xan Lamelas, ve recortadas as súas competencias seriamente, se ben parece que de maneira temporal. Eu creo que foi esta formación a que sufriu os danos máis importantes na crise. Segundo o vexo eu, o acordo ao que chegaron os membros do goberno non dista demasiado do tomado polo PSdG, BNG e PG a mediados de semana. Se aos feitos atendemos o concelleiro de persoal perde a xestión do persoal en todas as áreas, e esta xestión pasa a recaer nas mans do concelleiro correspondente. EU puxera como conditio sine qua non o mantemento da área de persoal e, polo que parece, só mantén esta área de forma nominal cando menos temporalmente. Logo a cuestión é: ¿ por que aceptou EU un pacto que, en esencia, non difiere demasiado do que xa tomaran os outros tres e non lle parecera ben?. Barallo dúas respostas ou posibilidades.

A primeira parte da base de que en EU son conscientes da súa deficiente xestión da área de persoal e polo tanto prefiren non arriscarse cunha ruptura do pacto de goberno. Baseome nesta resposta na aceptación tácita dunha mala xestión que fixo EU nos dous comunicados desta semana. Tamén o fago en que na famosa reunión para zanxar a crise púxose enriba da mesa a necesidade de proporcionar personal de apoio para que Xan Lamelas puidese realizar de forma correcta as súas tarefas. Isto indica claramente que Xan non parece ser capaz, polo menos polo de agora, de realizar as tarefas que conleva o seu cargo. Non vou entrar a valorar agora se é unha cuestión de falta de tempo, medios ou capacidade porque sería demasiado longo, escollan vostedes.

A segunda posibilidade está directamente relacionada coa primeira e baséase no custo político dunha ruptura do pacto. Creo que en EU apostaron demasiado alto antes da negociación pero sen ter os arreos necesarios para despois cumprir as súas ameazas. Din os expertos negociadores en que unha das claves do éxito negociador está en ameazar só con aquelo que despois se pode cumplir. O custe político da ruptura do goberno é probablemente alto para todos os implicados, pero sobre todo para a forza que sexa percibida como causante da ruptura, e digo percibida e non causante porque hai moitos exemplos de rupturas de pactos no que o custe non repercute no causante real senón no "percibido" como causante ( o caso paradigmático probablemente é o caso de Vigo co PSdG e o BNG). EU pideu nos medios algo que sabían non lles ían dar e ameazando con algo que tampouco querían ou podían facer, a ruptura do pacto. A causa disto a súa posición negociadora de inicio era, cando menos, precaria e víronse na disxuntiva de romper ou tragar con algo que en principio non aceptaban, ou sexa, dar marcha atrás. Ante o que podería ser un altísimo custe político para a formación no caso da ruptura, escolleron "tragar" coa proposta dos demais grupos.

A outra cuestión fundamental é como vai afectar isto no futuro ao pacto de goberno. Dixen antes que a gran perdedora fora EU pero non é certo de todo. O gran perdedor foi o tetragoberno en pleno. O goberno perdeu credibilidade e , por riba de todo, confianza por parte dos veciños. A confianza da cidadanía nun goberno é para moitos analistas políticos o dato fundamental na valoración política e parece que o tetragoberno acaba de recibir un forte impacto nesa área. O partido que sufriu menos daños foi o PG que conseguiu manterse ao marxe publicamente na crise. O BNG sufriu danos pero parece que menos importantes do que se podería prever, xa que o acordo final reflexa gran parte das súas peticións. O alcalde puido sair moi perxudicado pois amosou certa incapacidade de xestión da crise, dúbidas e pouco poder real para pórlle fin. Outra lectura pode ser que saiu reforzado ao encarnar o consenso, pero non parece moi probable. Non o parece porque todos os analistas electorais poñen, por riba da capacidade de consenso, a impresión de forza e o liderazgo como dous dos rasgos máis valorados pola cidadanía cando de postos de poder político se fala.

Está por ver se esta crise afortala o goberno ou, polo contrario, o debilita. Parece máis probable a segunda opción. Cando vos falaba de riscos de implosión citaba como dato importante as sensacións de " ser os perxudicados en todo" entre algunhas militancias. Pois ben, parece que esta sensación se vai facer máis forte nas militancias do BNG e, sobre todo, na de EU. Isto contribuirá a futuros roces nos que poderemos ver se, en realidade, isto foi solución ou, como a min me parece, foron só tiritas e parches.