U-la Europa Social? Século XXI rumbo ao XIX

Olas a tod@s:

Nesta semana o protagonismo mediático recaeu sobre os paros patronais de transportistas e armadores que protestan pola subida dos prezos de carburantes. Este tema coprotagoniza todos os debates, medios e tertulias xunto coas posibilidades de España na Eurocopa. Eu quero falar doutro tema, do que se falou algo menos e que, a verdade sexa dita, me preocupa algo máis: as famosas 65 horas da UE.

A reunión de ministros de traballo da UE decidiu aprobar a posibilidade aumentar o límite semanal de horas de traballo ate 65 , iso si, sempre que haxa acordo entre traballador e empresario. ¡E quedaron tan panchos!. Resulta que esa Europa "de lo social y de la democracia" era o que xa moitos sospeitabamos, un conto; pero non un conto de fadas e ananiños como nos querían vender senón un conto máis ben de orcos, trolls e demais bestas de lenda asociadas co mal.

No artigo que vos achegaba a semana pasada, E. Hobsbawm falaba diso denominado polos europeistas neoliberais como "deficit democrático"; ou sexa da nula lexitimidade democrática de moitas institucións europeas e, por extensión, da UE no seu conxunto. O parlamento europeu ten unha representatividade cando menos discutible se temos en conta a ínfima participación electoral nas súas eleccións. Ademais a maioría da xente nin sabe como funciona, cales son os seus poderes, etc . Despois están as cousas estas de reunións de membros dos diferentes gobernos onde aproban de todo sen que nos enteremos a metade das veces e sen consultarnos a outra metade. Algún podera dicir: " home ainda fixeron referendums para o da constitución europea". Certo é pero examinemos aquel proceso constitucional.

A iniciativa parteu das reunións dos xefes de goberno que crearon unha comisión para a creación dun "tratado constitucional". Isto pode parecer normal, pero nada máis lonxe da realidade xa que se trata da primeira constitución que eu coñezo que parte de xefes de goberno e non dunha asemblea lexislativa constituinte. Para entendernos, como se en España fixeran unha nova constitución ZP e catro ministros e a sometesen a referendum, unha risa.

Pero non acaba aí o conto xa que despois decidiron deixar á libre elección dos gobernos se esta se sometía a referendum ou se aprobaba no parlamento ( caso dalgún país do Leste). Non che vin eu constitución que non fose a referendum. Pero ainda hai máis, resulta que en Francia e Holanda gaña o non á constitución, e que no Reino Unido e nalgún sitio máis parece que tamén vai gañar. Entón que pasa? Que a UE vendo que aquilo non o quere a cidadanía decide retirar o texto antes de que saia derrotado nalgún estado máis. Seguindo a lóxica democrática aí debería rematar todo pero resulta que non, os xefes de goberno reúnense en Lisboa e deciden elaborar un tratado cortando e pegando trozos da falecida constitución e aprobalo. Entón para que nos preguntaron? Se dicimos que si non hai fallo pero si dicimos que non, collen as partes que lles sae de dentro e apróbanas igual. Un exemplo de democracia, si señor.

Pois ben a estas mentes pensantes de la "democracia europea y lo social" ocurriuselles agora aumentar o tope de horas que se poden traballar ata a semana ata 65 e disque o fan para que os traballadores poidamos "flexibilizar o noso tempo de traballo e estemos protexidos". Co de flexibilizalo deben querer dicir que poderemos escoller durmir ou mirar a tele nas horas que nos resten, e co da protección deben referirse á protección contra os raios ultravioletas pois máis dun corre serio risco de non poder ver o sol.

Pero tranquilos, a cousa éche optativa, só traballaran máis de 48 horas aqueles que decidan libremente facelo. JAJAJA. Esta medida xa existe no Reino Unido e un estudo recente amosa claramente que moitos traballadores son obrigados a traballar máis de 48 horas. Calquera de nós sabe o optativo que vai ser:
-empresario: Tes a opcion de traballar máis de 48 horas á semana, Pepe, pero recorda que eu teño a opción de botarte á rúa e contratar algún inmigrante que me traballe esas e máis.
-Pepe: Home sendo así vou optar por traballar máis.

E así che andamos no século XXI, aumentando o límite de horas que foi proposto e aprobado por primeira vez en 1919 na OIT. En vez de evolucionar, involucionamos. E non vaiamos facer moito ruido que xa anda máis dun ameazando con reformar a lexislación referento ao dereito á folga por se nos cabreamos e se nos dá por cortar rúas ou calquera cousa desas " propias de terroristas y bandidos". Viva la Europa de lo social, era "de lo social" en troques de social porque era "o social" o que se ía recurtar.

Mañá sabemos os resultados do referendum irlandés sobre o Tratado de Lisboa. Disque o non vai en cabeza. Pero tranquilos, máis dun cargo da UE xa dixo que se sae non haberá que repetir o referendum. Só lle faltou dicir "ata que eses irlandeses voten que si vai haber os referendums que fagan falta". Pode parecer unha broma, pero aos irlandeses xa lles fixeron votar o tratado anterior ata que saeu o si. Viva a democracia europea, esa na que a xente pode votar, pero, iso si, o que queiran eles.