Implosión

Olas a tod@s:

Levaba toda a semana pensando en escribir sobre o tema do lixo pero a cuestión das cámaras de vixiancia fíxome pensar sobre un fenómeno que ben pode facer referencia a estes dous temas: a implosión.

Podemos explicar este fenómeno como algo que estoura desde dentro ou cara dentro. Nisto parece que anda ultimamente sumido este noso goberno local. Explícome: nestas dúas últimas semanas o pacto de goberno foi posto a proba duramente polos seus propios membros e parece que o resultado foi que o goberno é sólido. Ainda así non estou eu tan seguro de que este resultado sexa tan certo como pode parecer a priori.

Os dous temas aos que me refiro son, como xa dixen antes, o lixo e as cámaras. Estes temas puxeron a proba ao goberno xa que parecían temas capaces de xerar certas fracturas entre os seus membros. No tema do lixo parece claro que EU e o BNG ían optar pola postura que ao final elixiron ( ainda que cun certo suspense no caso do BNG). Entón coincidiredes comigo en que o PG xa o debería saber tamén cando se lle deu por sacar esa iniciativa, polo que tamén podemos supoñer que o debate nos medios puido ser unha forma diso coñecido como " nadar e gardar a roupa" por se no futuro non melloran demasiado as cousas nese tema. No tema das cámaras non podo estar máis en desacordo coa resolución e co procedemento elixidos polo goberno e creo poder afirmar , sen moito temor a equivocarme, non ser o único votante dalgunha das forzas do goberno que o está.

Xa me pronunciei antes en contra das cámaras de vixiancia neste mesmo lugar e nalgún outro pero non entrara na cuestión dos procedementos empregados. Digo isto porque o procedemento empregado neste tema é, cando menos, irregular e eticamente reprobable. Non se pode aceptar como un procedemento democrático a seguinte sucesión de feitos: 1. Coloco as cámaras sen dispoñer dos permisos pertinentes e sen avisar da súa colocación 2. Cando se descubre, digo que a situación das cámaras é legal 3. Decido ampliar o número 4. Resulta que as cámaras eran legais pero, cousa rara, pido os permisos a posteriori 5. Anuncio que agora xa non son eu o responsable das mesmas senón outros concelleiros 6. O goberno aproba a ordenanza respecto das cámaras.

Cando menos parece que algún dos sucesos do final deberían ser os do comezo e tamén parece claro que a cuestión dos permisos é cando menos dubidosa. Resulta tamén curisoso que o seu creador e fero paladín, Alfredo Bea, ceda o seu control a outros edís. E por último, xa é a repanocha, que tanto o BNG como EU apoien esa ordenanza. Galiza Nova xa se ten posicionado en contra das cámaras en outros lugares, e polo de agora, Galiza Nova tamén é o BNG. Resulta ainda máis raro se temos en conta que o Movemento polos Dereitos Civís está integrado por moitos militantes nacionalistas e mesmo por asociacións do que podemos denominar "tecido social nacionalista".

O pacto de goberno xa naceu con moitas dúbidas nas bases sociais de EU e, sobre todo, do BNG. Coñecido é por todos que o BNG se sentiu moi perxudicado polo pacto de goberno e que grande parte da súa base social o contemplou con moita suspicacia. Decisións como esta das cámaras e as formas empregadas no tema do lixo, non contentaron nin aos votantes de EU nin aos do BNG ( neste caso máis ainda debido á tardanza en dicir que non). Parece que polo de agora estas dúas forzas son as que teñen que facer máis sacrificios de cara á súa base social. Estas situacións poden facer mermar moito os seus apoios se perduran no tempo, poñendo en perigo a cohesión do pacto de goberno. Se xa había quen tiña dúbidas respecto a certos compañeiros de viaxe, estas medran día a día polo que parece e poden chegar a fartar a gran parte da militancia e da base social destas dúas forzas e provocando crises no goberno. Esta posible crise non sería causa de factores externos, a oposición de PP e A Meca é polo de agora bastante lamentable, senón polas propias decisións e actuacións de membros do goberno máis interesados en réditos electorais futuros que na estabilidade presente. Só así se entenden certas declaracións de PSdG e PG na prensa no tema do lixo.

Logo parece que o da implosión non é tan disparatado como podería parecer, tanto máis se ata podemos case que identificar ao "implosionador" e incluso a máis de un. Debo dicir que non creo que esto vaia ocorrer polo de agora, pero non deberiamos descartar que comezase a suceder cando esten próximas as eleccións. Así o risco de implosión é baixo pero parece que medra mes a mes, ¿ou non?

Agora estamos en contra das casas habitables

Olas a tod@s:

Ultimamente parece que ao PP, a nivel galego e local, non lle vale nada, ou dito de outra forma, lle vale todo para facer oposición. Xa fan oposición co galego, co ensino gratuito de 0 a 3 anos e mesmo coas infraestructuras. O último descubrimento resulta ser a Lei de Habitabilidade, ou sexa os preceptos mínimos que teñen cumprir as vivendas que se constrúan a partir de agora para resultar legais.

E estamos así, discutindo se ampliar a anchura das portas e o tamaño das casas é malo ou bo. Manda truco. Non hai tanto a postura do PP case que era dicir que as casas e pisos que promocionaban as institucións eran como caixas de mistos e, que se nos descoidábamos, podiamos acabar vivindo en contentores deses dos barcos ( todos vimos imaxes nos xornais e na tv). A postura agora ven sendo que facer as casas máis grandes, mellor distribuídas, buscando o aforro enerxético e logo máis habitables é malo tamén. Gustaríame preguntarlle a Miguel Angel Pérez logo cal é a medida que eles consideran boa; non lle valen pequenas porque son demasiado pequenas; pero de corenta metros mínimo tampouco porque son grandes de máis. ¿En que quedamos?.

E así afogados pola demagoxia, esquecemos, unha vez máis, de que estamos falando en realidade. Resulta que as normas da lei son menos duras que as empregadas en moitos outros lugares de Europa ( Austria ou Suecia por exemplo). Parecen un gran avance xa que cousas como a anchura das portas pode dárnos igual agora, pero iso non será así se algunha temos ao noso cargo persoas en cadeiras de rodas ou que non se poidan levantar da cama. Despois está o asunto da altura que pasa a ser algo maior para acabar coa sensación de zulo que transmitían algunhas das vivendas actuais que, casualidades, resultaban as únicas que se podían mercar sen ser millonario. Outros avances importantes son os referentes á luz solar que poden permitir grandes aforros enerxéticos ao longo da duración da vivenda.

Resulta que o PP, aliándose coas empresas " máis honradas" del lugar, as inmobiliarias, advírtenos de que isto vai encarecer as vivendas. Digo eu, ¿ máis ainda?. Igual o problema é que moitos promotores do ramo compraron terreos contando con facer 30 vivendas de 30 metros, sen luz e pouco habitables e agora resulta que poden facer vinte pero máis habitables. Entón o problema estará en que estes empresarios verán reducirse os seus marxes de beneficio. Algo que a min personalmente non me parece moi inxusto vendo, como vimos todos, como este negocio fomentou unha burbulla especuladora e unhas prácticas pouco éticas ata que lle rebentou na cara a máis de un.

Como dixen antes, todos recordamos aquelas vivendas contentores que nos querían vender non hai moito como se resultase que no estado español non íamos poder aspirar, a xente normal, a poder comprar outra cousa por resultarmos ser cidadáns dun dos estados con maior densidade de poboación do mundo. Unha risa.

Igual o que lle gustaba a Miguel Angel Pérez e ao PP local era a situación anterior, aquela de construe cando, como e donde queiras; beneficiando sempre aos mesmos, grandes propietarios, e acabando coa riqueza paisaxística da nosa vila. Igual lle gustaba máis esa situación que acabou con moita xente tendo que ir vivindo a 30Km por non poder pagar as cantidades desorbitadas que se pedían, e ainda se piden, por vivir no centro de Ogrobe ou de calquera cidade galega. Se así, está no seu dereito de crelo e dicilo, pero que diga clara e directamente.

Novas no caso dos falsos voluntarios do PP nas municipais de Euskadi

Olas a tod@s:

Como seguro que algúns xa lestes na Voz de Galicia hai novas referentes ao caso dos falsos voluntarios do PP. Estas novas non teñen que ver co proceso xudicial senón coa investigación a cargo da Axencia de Protección de Datos. Esta institución decidiu iniciar un expediente grave contra o PP polo manexo e utilización destes datos. Isto é importante pois non entra a valorar como se conseguiron os datos senón a forma e os métodos a utilización dos mesmos. Ate o de agora as pesquisas no ámbito xudicial estaban só centradas no proceso de consecución dos mesmos e este expediente abre o problema das formas na súa utilización dos mesmos.

O expediente grave pode dar lugar a unha multa de entre 60.000 e 300.000 euros. Polo momento non se coñecen nin reaccións nin opinións por parte de dirixentes populares a nivel local, provincial, galego ou estatal.

Xa expresei en artigos anteriores a opinión que me merecían estes feitos e non creo que deba redundar en argumentos xa ditos. Si me gustaría dicirvos que sigo pensando que a este tema se lle está dando unha importancia menor cando a min me parece que ten bastante importancia. Vexamos, digo eu que será bastante importante que o PP use datos persoais e presente a persoas en listas electorais sen o seu consentimento, contaminando así, nada menos, que un proceso electoral con falsas candidaturas. Pero, en troques, parece que este é un problema case que anecdótico; máis ainda se temos en conta que ainda non houbo ningunha demisión en ningún nivel do PP e que este só se limita a tirar balóns fóra e a escurrir o bulto.

Creo que tanto os afectados como o resto dos cidadáns debemos esixir que se adopten responsabilidades no PP local e no galego e, debémolo facer porque temos o dereito a esixir a maior transparencia e limpeza nos procesos electorais. Isto non é só o noso deber no plano da ética política senón o noso deber como cidadáns dunha democracia, que como todos sabemos, está baseada tamén na expresión da vontade popular a través de procesos electorais . Se danamos a limpeza e a transparencia destes procesos e non lle damos importancia, estamos escollendo, ou permitindo que escollan por nós, unha perigosa e perversa senda.

Ler a nova en Chuza

Apuntándose a un bombardeo

Olas a tod@s:

Resulta que o PP de Ogrobe parece disposto a aproveitar calquera cousa con tal de darlle algo de lustre a esa, polo de agora escura, labor de oposición que lle encomendaron os resultados das últimas eleccións locais. Como diríamos falando na rúa, está disposto a apuntarse ata a un bombardeo. Só así se pode entender o rebumbio armado polos membros desta formación respecto da iniciativa a prol da normalización linguística feita polo goberno local.

Certó é que non foron os únicos, víronse acompañados no rebumbio por ese estraño compañeiro de viaxe denominado A Meca ( ou La Meca se así o prefiren e por facer gala do famoso "bilinguismo"). Parece ser que o bus ese de Galicia Blingue causou estragos na súa visita ao noso concello.

Este é outro deses temas creados de maneira artificial polos thinks tanks pepeiros para atacar ao nacionalismo e de paso para tentar armar barullo dentro do PSdG. É un tema artificial porque se alguén cre de verdade que o español está en perigo pola "tiranía do galego" debería darse conta de que o único que está en perigo é a súa saude mental por vivir perigosamente ao marxe da realidade. Primeiro, a lingua propia de Galiza é o galego como claramente indica o seu propio nome. Resulta que cando o latín empregado na Gallaecia comezou a evolucionar deu lugar ao galego e non a outra cousa. Aclarado isto cómpre dicir tamén que bilinguismo é un termo científico cun significado determinado. Só se dá unha situación de bilinguismo cando se usa de xeito común a lingua propia en todas as situacións agás naquelas nas que por imposibilidade se use a segunda lingua non orixinaria da comunidade. Así por exemplo, un habitante de Quebec é bilingue cando emprega o francés sempre agás cando se expresa en inglés porque o seu interlocutor non coñece o francés. De tal xeito empregar o galego sempre agás cando é imposible para a comunicación é unha situación de bilinguismo xa que se usa a lingua propia e ademais se coñece para empregala cando é necesario unha segunda non propia. O caso contrario de empregar sendo galego o español como lingua normal ainda coñecendo o galego non é bilinguismo senón diglosia. Se un alemán sabe falar inglés é bilingue xa que normalmente emprega o alemán sempre agás cando lle é imposible e para establecer unha comunicación ten que empregar o inglés. Os conceptos de bilinguismo e diglosia estúdanse xa en secundaria así que parece mentira que persoas como algúns concelleiros, aos que se lles supón algo de formación, non os coñezan.
Terceiro, que eu saiba só existe unha cadea de tv en galego, non existe ningún xornal diario de papel en galego, case todos os productos están etiquetados en español, o cine tamén está en español sacando dúas pelis ao ano... etc. Cal é a lingua ameazada?

Claro que eu tampouco me sorprendo demasiado da posición do PP neste asunto. Ao fin son os mesmos que tamén se meterón a historiadores copiando escritos de Pio Moa and Cia. sen ter nin idea do que estaban dicindo. Os mesmos aos que tampouco lle parece ben a retirada de símbolos franquistas... . Pero eu creo que a cuestión fundamental está en que realmente non saben que facer na oposición, máis ainda se o da piscina e o pavillón chega a bo porto como parece. Non teñen idea de que facer para visualizarse como alternativa a un goberno que pensaban que ía durar dous telediarios e entón algo hai que buscar para sair na prensa que na oposición pásase moito frío.

Eleccións 08: Algunhas ideas

Olas a tod@s:

Levo uns días pensando e reflexionando sobre os resultados electorais e vou compartir convosco estes meus pensamentos. Moitos só son incertezas e dúbidas que quizais me axudedes a clarexar, outros son opinións propias e outros tal vez sexan só "barrenes".

Primeiro, se falamos de Galiza probablemente a priori non parece moi dificil establecer un gañador. Dicía que a priori non parece dificil pero en realidade non é tan sinxelo. Para moitos o PSdG foi o gran gañador da noite e os datos parecen confirmar esta hipótese pero isto non é tan obvio como parece. O PSdG acadou uns moi bos resultados cun gran número de votos e de escanos pero, ¿ cumpriu realmente o seu obxectivo?. Realmente non e mesmo os resultados non son tan bos. O obxectivo era alcanzar ao PPdG en votos e escanos e o PSdG non acadou ningún dos dous. Ademais ainda que os seus resultados parecen moi bos, na realidade non o son tanto xa que so obtivo arredor de 2000 votos máis que no 2004 e algo máis dun 2% máis de porcentaxe de voto. Así visto o resultado xa non parece tan bo, máis ainda se temos en conta que agora conta coa presidencia da Xunta e no 2004 non. Isto fai pensar que o goberno da Xunta non está resultando tan bo como se podía esperar. O perdedor está máis claro, o PPdG perde case 100.000 votos e un 3% na porcentaxe de voto. Non asemellan grandes cifras para as aspiracións de reconquista da Xunta. Pero aquí tamén hai matices: o PPdG segue sendo o partido máis votado con case 100.000 votos de vantaxe e o desgaste de pasar á oposición non parece ser tan grande como se agardaba. Ainda así os problemas na provincia de Ourense compénsaos polo de agora cunha forte presenza nas cidades. Con todo parece o grande derrotado e semella ter dificultades de cara ás autonómicas. Despois está o BNG, o seu caso é probablemente o máis complexo. O seu favor ten conservar os seus 2 escanos nunha situación moi polarizada e aumentar moi lixeiramente en votos e porcentaxe ( máis de mil e menos do punto porcentual). En contra ten que a súa labor na Xunta non parece ter contribuido a uns mellores resultados e sobre todo, uns penosos e moi perigosos para o futuro resultados nas cidades. O caso do BNG é difícil de analisar; hai catro anos perdía case 100.000 votos caindo ate o que moitos consideramos a súa base social e tras catro anos segue sen recuperar eses votos. Aquí a dúbida está en se os 200.000 votos que ten son base social e voto fiel ou ainda non. Isto é importante porque se aceptamos que o son isto quere dicir que manterse aí non pode ser un grande éxito . Eu opto por esta opción xa que durante boa parte desta década o BNG alcanzaba os máis de 300.000 votos e ainda parecía poder crecer máis polo que parece que realmante está baixo mínimos sendo capaz tan só de manter o seu voto máis fiel pero sendo incapaz de medrar. De todas formas hai que ter en conta a polarización e que probablemente (como amosan os resultados en comicios pasados) nas autonómicas mellore tanto votos como porcentaxe recuperando parte do voto útil.

Se falamos de Ogrobe a cousa semella máis clara, o PSdG sería o gran beneficiado fronte a todos os demais que ven debilitadas as súas posicións. Pero no PSdG tampouco deberían tirar os foguetes polo de agora. Xa nas anteriores xerais conseguiron máis de 2000 votos ( tamén nas autonómicas) e, en troques, nas municipais do ano pasado so acadaron 1465. Isto quere dicir que polo de agora a xente non ten demasiada confianza no PSdG local e nos seus dirixentes debido ás liortas internas dos últimos anos. O obxectivo de Cacabelos será facerse cos votantes do PSdG das autonómicas e xerais tamén para as municipais. Non será tan sinxela a tarefa posto que unha parte importante semellan ser voto útil de xente máis cercana ao BNG ou a EU. O PP de Ogrobe perde arredor de 200 votos e 2 puntos porcentuais desde as xerais do 04 pero segue a moverse no seu abano de 2300-2500 votos e sen acusar demasiado a perda da alcaldía e da Xunta. O BNG perde arredor de 100 votos e algo menos de 2 puntos porcentuais. É un mal resultado xa que agora está nos dous gobernos e porque non parece sinxelo achacarllo ao voto útil. Inclínome por que os perdeu o BNG local. Digo isto porque xa no 2004 as eleccións foron moi polarizadas e tivo 100 votos máis pero é que ademais non segue a tendencia do BNG en Galiza (manterse e mesmo subir algo), nin do BNG nas vilas medianas, que é onde obten os seus mellores resultados. É polo tanto un mal resultado xa que non reflexa que o traballo no concello sexa, polo de agora, moi valorado polos veciños. A outra grande derrotada foi EU que como no estado sufriu moito polo voto útil, debido á historia local segue tendo un número de votos considerable comparado con outras lugares de Galiza pero parece que cada vez se vai achegando máis á situación galega, onde é marxinal. Ainda así parece probable que recupere algúns votos nas municipais dos que, sendo máis cercanos a EU, votaron ao PSdG.

En Galiza xógase a tres

Olas a tod@s:

Xa hai novo parlamento estatal, e digo parlamento porque ainda que o pareza, presidente ainda non hai e goberno obviamente tampouco. Convén dicir isto porque estas eleccións parecían presidenciais en vez de lexislativas na maioría de medios de comunicación e eu non coñezo galego ningún que votando en Galiza escollera a Rajoy ou Zapatero.

Hoxe titulo " En Galiza xógase a tres" e fágoo porque, dado o contexto, parece algo moi noticiable. O parlamento estatal ten nesta nova era un acentuado bipartidismo sendo a vez que o PP e o PSOE suman máis diputados na historia do estado. Posiblemente a víctima máis importante sexa a democracia e en segundo lugar IU. Só resisten a onda bipartidista os integrantes do Galeuscat. Saliantables son os resultados de CiU, PNV e BNG, os dous primeiros porque conservan o grupo parlamentario e o BNG porque consegue manter os seus dous deputados e sobe 7 décimas en porcentaxe de voto. Puidese parecer que os resultados do BNG non son para tirar foguetes pero hai que ter en conta o contexto.

Este contexto está marcado absolutamente pola deflagración bipartidista, a polarización PP-PSOE axitada e apoiada polos medios de comunicación. Os dous grandes partidos tiveron dous debates entre eles que viron máis de 25 millóns de persoas, mentres o resto tivo uns "debatiños" onde había un minuto para falar de cada tema. En moitas das enquisas xa só aparecían os datos de PP e de PSOE como se non houbese ningún outro partido e a cobertura electoral foi dunha parcialidade tal que parecía que xa só existían ZP e Rajoy. Só vou pór un exemplo, en La Voz de Galicia mentres os mitíns e mensaxes de PP e PSOE aparecían nas paxinas 1 e 2, o BNG aparecía na 7 ou así xunto co PPdG e o PSdG. Parecía que en Galiza se presentaban o PP, o PSOE, o PPdG, o PSdG e o BNG ( ou o que é o mesmo o PP e máis o PSOE presentábanse dúas veces), unha verdadeira esquizofrenia se non fose intencionado pero como o é ímolo deixar en simple manipulación.

Como resultado deste ambiente baixaron todos os partidos non maioritarios agás CiU, BNG e Nafarroa Bai. Izquierda Unida perdeu o seu grupo parlamentar e vai facer parte do Grupo Mixto. Dimitiu o Llamazares trás o pau pero a verdade é que deberían dimitar os medios de comunicación que só cubriron a campaña bipartidista como se non houbese outra cousa á que votar.

Pois ben, neste ambiente o nacionalismo galego encarnado polo BNG foi quen, non só de manter os seus dous deputados, senón de afortalalos e de subir en porcentaxe de voto. A mensaxe é clara, se nestas condicións o BNG non se veu arrastrado pola onda bipartidista é, nin máis nin menos, porque o nacionalismo galego conqueriu unha base social o suficientemente estable para resistir o embate. Outra interpretación é que Galiza afortala o seu comportamento electoral diferente ao estatal ao igual que Euskadi e Catalunya.

En resume, por moito que se queira o contrario, en Galiza xógase a tres, gústelle ou non a La Voz de Galicia, El Pais, Faro de Vigo e demais membros dese grupo de "informantes veraces e imparciales".

P.D: Sinto bastante tristura polo resultado de IU no estado pois supón a desaparición da esquerda real española grazas a ficción estendida por algúns medios de que a esquerda era Zapatero. Se IU quere espabilar debe deixar de laiarse polo sistema electoral, ainda que é relativamente certo que os perxudica, e pórse a traballar nas organizacións sociais e plataformas cidadáns porque co apio dos medios nunca vai contar. As organizacións de esquerdas contemporaneas amósannos que é posible obter resultados bos sen apoio mediático pero só se conta cun tecido social forte e estable, algo do que IU carece, máis ainda trás a "perda" de CCOO.

A panacea democrática ( disque)

Olas a tod@s:

Xa estamos na última semana de campaña electoral e xa se acabaron os debates. Levábamos moitos anos sen termos debates nas televisións e polo visto parecía que a máis dun os debates parecianlle unha sorte de panacea democrática e case que a base mesma do sistema democrático. Eu non estou en contra dos debates, parecenme ben pero tampouco convén esaxerar respecto dos seus beneficios.

Vivimos sen ningunha dúbida a época da política xestión, isto é, nunha época onde parece que as ideoloxías se difuminan ou mesmo semella que non existen. Digo que semella porque en realidade non é así, obviamente as políticas desenvolvidas polas diferentes forzas agochan tendencias ideolóxicas. Cabería preguntarse logo o porqué de que parezan extintas ou de que non se perciban claramente. O motivo ten raices históricas claras na configuración dos sistemas democráticos trás a 2ª Guerra Mundial. Como xa dixen hai unhas semanas, após a guerra os sistemas democráticos sofren unha transformación que consistirá basicamente na construcción de sistemas bipartidistas máis ou menos imperfectos, onde dous grandes partidos se alternen no poder e lle den soporte ao sistema impedindo a ameaza comunista. Estes dous partidos encarnarán o que logo se denominará centro-dereita e centro-esquerda, e nas súas actuacións non haberá grandes diferenzas. Este sistema viuse fortalecido trás a caida da URSS e, polo tanto, da única alternativa existente ao sistema político encarnado pola democracia liberal e do sistema económico capitalista.

Trás a caida da URSS tanto o sistema económico como o político viraron rapidamente cara a direita e o neoliberalismo debido ao desconcerto dunha esquerda sen referentes ideolóxicos e da desaparición da única alternativa ao sistema. Durante os anos 80 e 90 vaise producir o derrube controlado do estado do benestar e das teorías que o sustentan. Niso seguimos na actualidade.

Todo isto pode parecer un desvarío máis ou menos culto pola miña parte que nada ten que ver co título pero non é así. Calquera que vira os debates ZP-Rajoy e reflexione un pouco pode observar que os seus discursos non se diferenciaron moito no fondo da cuestión e máis aló dos consabidos lemas e ideas forza. Os dous van reducir os impostos, os dous falan de política social, de libre mercado, de protección fronte á inmigración e as diferenzas son tan só de matiz. Tanto un coma outro acortan os tramos do IRPF favorecendo ás rendas máis altas, un reduceo o 3% e outro o 2 %, unha grande diferenza como podedes ver.

Pero claro, entón: ¿dereita e esquerda son iguais?. Rotundamente non, a cousa está en se o PSOE pode ser considerado esquerda ou son os dous de dereitas. Isto pode parecer unha cousa loca pero non son eu quen o di senón moitos dos maiores intelectuais mundiais. A esquerda, segundo as definicións clásicas, está identificada co progreso social cara unha sociedade máis xusta. Progreso é a clave, hoxe os partidos socialdemócratas europeos non camiñan cara un progreso social, só defenden algo máis certas conquistas sociais como a educación pública ou a sanidade ( e iso cando o fan, só hai que mirar ao laborismo) pero só as defenden non incrementan os logros sociais cara unha maior igualdade e reparto da riqueza. Di Eric Hobsbawn que logo serían conservadores e non progresistas, e engade que ate que se constrúa outra alternativa da esquerda as cousas van seguir así. A alternativa ainda se está fraguando nas redes sociais, no Foro Social Mundial e sobre todo nas organizacións sociais así que ainda nos queda un rato.

¿Entón se as ideoloxías non parecen tan importantes como funcionan as campañas?. Pois, como todos pudemos ver nos debates, mediante ideas forza ou lemas que raramente se explican porque non hai tempo e porque sería contraproducente facelo. Isto é obviamente así, ¿cantas propostas se coñecen en profundidade máis aló do lema?; case ningunha. Así claro que se pode debater algo como a economía ou a política exterior en 10 minutos. Ademais en economía as diferencias son que para un vai ben e para outro vai mal, no fondo non hai diferenzas de modelo ou opcións novidosas.

A todo isto hai que dicir que en España o bipartidismo ainda é moi imperfecto, máis que na maioría da UE. Isto é debido exclusivamente aos nacionalistas que polo de agora seguen rachando o cada vez maior bipartidismo. Tanto é así que despois das eleccións os seus votos van ser imprescindibles para o goberno do PP ou do PSOE. E iso cando hoxe se celebrou un debate entre os grupos minoritarios na TV onde tiñan 59 segundos para falar de cada tema. ¡59 segundos para explicar unha proposta política!. Iso si que é tempo para facer propostas e propor alternativas. Vedes como os debates son a panacea, se non fose por eles seguro que non sabíamos nada. ¿Non si?